Weigering van verkaveling Babilliestraat/Kleiputten zal vermoedelijk in beroep sneuvelen

“Het is nog veel te vroeg voor zegeklanken in het dossier van de verkaveling aan de Babilliestraat. De kans is immers groot dat er toch nog een vergunning komt.” Zo meende N-VA Fractieleider Brecht Vermeulen op de gemeenteraad van 21 november 2016.

 Minstens 1 van de partijen van de meerderheid meende al victorie te mogen kraaien doordat het schepencollege op 14 november 2016 de aanvraag tot het verkavelen weigerde. Die partij had er blijkbaar een breekpunt van gemaakt en communiceerde “dat de uiteindelijke beslissing juridisch waterdicht is en, ook als het tot een beroepsprocedure zou komen, stand zal houden.”

Maar precies omdat het schepencollege de vergunning niet stilzwijgend maar wel gemotiveerd heeft geweigerd, zal de verkavelaar zeker in beroep gaan, want die motivatie weegt te licht!. Volgens specialisten in de stedenbouw heeft hij zelfs een grote kans op slagen.

N-VA vindt het geen goede zaak dat er een bouwproject kan komen in een gebied waar de overheid ook een bos wil ontwikkelen.  Maar als diezelfde overheid juridisch en stedenbouwkundig zelf de basis legt om er wel een bouwproject te realiseren, dan kan het schepencollege een aanvraag tot verkavelen niet zomaar afwijzen. “Ik ben legalist en vind dat je, wat wettelijk is vastgelegd, ook moet respecteren” vond Brecht Vermeulen.  “Anders lijkt dit op rechtsonzekerheid en willekeur van een toevallige politieke meerderheid.”

Dat het schepencollege geen vergunning zou toekennen was al in oktober 2016 duidelijk, want daarvoor  had ook de goedkeuring van het wegendossier op de agenda van de gemeenteraad van 17 oktober 2016 moeten staan.

In 2005 maakte de WVI een eerste aanzet van een landschapsontwerp voor de uitbouw van de groenpool aan de Kleiputten. Het stadsbestuur wilde er toen al met een Bijzonder Plan van Aanleg (dat er nooit kwam) enkele gebieden een uitzondering toestaan, om daar ook andere zaken mogelijk te maken. Anno 2016 lijkt dit sterk op een verstrengeling van het algemeen belang met particuliere belang. De Vlaamse overheid kocht inmiddels al percelen aan om het gebied gefaseerd te ontwikkelen.

Op 21 november 2008 heeft de Vlaamse Regering het gebied in het gewestelijk RUP voor de afbakening van het regionaalstedelijk gebied Roeselare aangeduid als stedelijke groenpool.

Vreemd genoeg kwamen er daar en in de directe omgeving ook 5 vlekken, waar er - omgeven door het toekomstige stadsbos – plaatsen werden voorbehouden voor “wonen en landbouw” (zogenaamd gebied “artikel 16”). Andere eigendommen kregen die voorkeursbehandeling niet, zelfs al waren ze waardevoller dan die locaties.  En de stedenbouwkundige voorwaarden die dit gewestelijke RUP voorzag in die “artikel 16”-gebieden waren bijzonder ruim.

Een investeerder startte al enkele jaren geleden de gesprekken met het stadsbestuur.  Bij enkele van die vergaderingen waren niet enkel ambtenaren, maar ook de huidige burgemeester Declercq en de schepenen Muylle en Bouckenooghe aanwezig.

Niemand mag dan verwonderd zijn dat de investeerder tijdens de zomermaanden een aanvraag indiende om het grootste (ongeveer 3,4 hectare) van die 5 gebieden te verkavelen in 15 residentiële loten.  Het voorstel lag volledig in het verlengde van de conclusies van de vele vergaderingen tussen investeerder en stadsbestuur.  Met een dichtheid van ongeveer 4 woningen per hectare blijft de verkavelaar  een heel stuk onder de minimumnorm van 15 woningen per hectare die de Vlaamse wetgever oplegt voor verkavelingen in het buitengebied.

Het lijkt er dan ook sterk op dat het stadsbestuur vooral in juli en augustus 2016 een bocht van 180 ° heeft gemaakt.  Zegeberichten zijn in dit dossier voorbarig en moeten vooral bepaalde groepen tevreden houden.  Is dit dan behoorlijk bestuur ?

Brecht Vermeulen