Meer sturend werken bij nieuwe projectontwikkelingen.

Voor N-VA moet het stadsbestuur Roeselare zowel bij het aanbod als bij de vraag meer sturend werken bij nieuwe projectontwikkelingen. 

Brecht Vermeulen : “De sky is natuurlijk niet de limit. De markt is de limit. Een goede inschatting van de marktwensen en -behoeften bepaalt daarin veel.  Nieuwbouw zorgt ook voor een vervanging van ouder, afgeleefd patrimonium dat dikwijls door sociaal zeer zwakke mensen tegen een veel te dure kost wordt gehuurd of gekocht.  Het stadsbestuur moet zorgen voor een woonbeleid met een voldoende divers aanbod en met een voldoende kwaliteit. Maar een bouwstop zorgt dat er minder aanbod en meer schaarste ontstaat, en daar zullen alleen de huisjesmelkers beter van worden.  Roeselare heeft alleszins nood aan voldoende bouwactiviteit, maar niet om het even wat en om het even waar.”

N-VA reageerde hiermee op een uitspraak van burgemeester Kris Declercq die zei : “(…) Je kunt natuurlijk niet blijven bijbouwen. Ik ben ervan overtuigd dat we een stop moeten zetten op de continue uitbreiding van de stad. We zijn hiervoor een kader aan het voorbereiden.”

Brecht Vermeulen wees in de gemeenteraad op de vaststelling dat de vastgoedmarkt in Roeselare barsten toont. De projecten “De Munt” en “Het Laere” bijvoorbeeld, waar appartementen heel dicht opeen gepakt staan, en daardoor moeilijk verkocht geraakten. Ook de woningen in de duurzame wijk “Roobaertpark” lijken moeilijk te verkopen, terwijl andere nieuwbouwprojecten het dan weer goed doen. En dan zijn nog de hele grote projecten in de stad zoals het Zuidpand, Bel-Ford, de Brouwerij, en Roulevard.  Vooral bij nieuwbouw valt dikwijls op hoe overheidsmaatregelen zelf de reden zijn van de onverkoopbaarheid, van bijkomende lasten of van kostenverhogingen die boven de marktprijs uitstijgen. 

Een stadsbestuur heeft veel maar niet alle sleutels in handen voor een evenwichtig woonbeleid. Vastgoedprofessionals ervaren soms tegenstrijdigheden en inconsequenties in het vergunningenbeleid van de overheid. Wat voor de een kan, kan vreemd genoeg niet altijd voor een ander.