Bart-Hartig: 'Koersvast naar de dieperik'

Toen in 2012 de verkiezingsstrijd woedde, had CD&V voor de slogan ‘Koersvast’ gekozen.

We kijken vandaag even om en we stellen vast dat er niets vast is aan die koers.
Het is duidelijk dat men rondjes koerst zonder doel en ook zonder te weten waar men zich bevindt.

Waarom deze boude bewering van mij?

U weet dat we in Roeselare om de oren geslagen worden met zogenaamde kernplannen die de “toekomst van de stad verzekeren”.  Ambitieuze plannen genoeg, dus, die het imago van Roeselare  als het schoolvoorbeeld van efficiënte handel in West-Vlaanderen willen bestendigen. “Roeselen”, Hart van West-Vlaanderen, Stad van de Smaak, Wereldstad… “Een stad om in te wandelen”  is de laatste hype. De slogans zijn veelvuldig en geen enkele daarvan is een lang leven beschoren. Het enige wat koersvast gebeurt, blijkt gokken te zijn. Gokken met uw toekomst en met die van uw stad.

Laat me wat mijlpalen opnoemen.

Mijlpaal 1
Vrij vroeg in de legislatuur van deze meerderheid, in februari 2014, vroeg ik als nieuwbakken oppositielid waarom de stad Roeselare een grote subsidieronde van de Vlaamse overheid aan zich had laten voorbijgaan. Immers, die subsidieronde ging over kernversterkende maatregelen ten gunste van de stadskas.

Het geruststellende antwoord van Kris Declercq (toen nog Schepen) was dat Roeselare geen kernversterkende maatregelen nodig had, omdat Roeselare z’n huiswerk had gemaakt.
Ik schreef er toen een artikel over op de NVA-site onder de noemer “Bart-Hartig” en met als titel: “Alles is al gebeurd’. U kan het vandaag nog downloaden.

Mijlpaal 2
Anderhalf jaar later, in  oktober 2014, werd in de Cityscoop het kernplan van Kris Declercq uit de doeken gedaan.
Vreemd. Anderhalf jaar tevoren was er geen nood aan een kernversterkend plan.
Zo koersvast als een twijfelende windhaan, dus.

Mijlpaal 3
Eind oktober vroeg ik, als gemeenteraadslid, de passantencijfers voor onze Rodenbachstad op. Hoeveel bezoekers heeft Roeselare? Na dertig dagen kreeg ik in een brief als antwoord dat men die cijfers NOG NIET kon geven…

Op de gemeenteraad van november vroeg ook collega Francis Reynaert naar die passantencijfers. Ik stelde hem onmiddellijk gerust op basis van wat ik wist : Roeselare heeft die toch niet!

Nu goed, op dàt moment was ik nogal sarcastisch. Ik kon echt niet geloven dat Roeselare niet over die cijfers beschikte.

Immers, wie zegt er eerst dat Roeselare helemaal klaar is met zijn centrum, anderhalf jaar later dat Roeselare helemaal moet worden omgebouwd, en dan moet meedelen dat er géén cijfers ter beschikking zijn? Toch niet een partij die met de slogan ‘Koersvast’  naar uw stem heeft gehengeld?

Meten is weten, toch?

Ik dacht dus dat de Roeselare meerderheid van CD&V, sp.a en Groen maar al te goed wist wat de passantencijfers waren en ging er dus van uit dat die beter NIET aan het grote publiek bekend werden gemaakt. Ik dacht dus dat men loog. Mea culpa. Men jokte niet. Het is nóg erger. Men gokte. En men gokt nog altijd.

Ik heb op 2 december eindelijk het officiële antwoord gekregen waarin duidelijk staat… dat Roeselare geen tellingen heeft gedaan. Momenteel zijn er wel wat tellingen via wifi, maar - om eerlijk te zijn - is er bijna geen cijfermateriaal. Dat wordt uiteindelijk toegegeven in die brief aan mij.

Dus, toen de meerderheid in 2014 verkondigde dat Roeselare met alles klaar en rond was, blijkt dat achteraf partijpolitiek geleuter te zijn. Toen men in datzelfde jaar beweerde dat men een toekomstvisie had, was dat dus in hoge mate een toekomstGOK. En sinds kort werd duidelijk dat men voortdurend “koersvast” aan het gokken is. We rijden koersvast in het duister zonder enig zicht. Wie dat niet zo comfortabel vindt, weet op welke partij hij of zij kan stemmen in de toekomst.

Meten is weten, gokken is dokken.
De stad heeft geen visie. Ze heeft een wensprojectie. Die dure wensprojectie is de prijs die CD&V moest betalen om aan een meerderheid zonder N-VA te geraken. Dat is de prijs die we voor Groen moeten betalen om de CD&V te depanneren.

En u, als belastingbetaler, mag dokken, natuurlijk.

Met Bart-Hartige groeten,

Bart De Meulenaer