U bent hier
Onroerend erfgoed ontroert het stadsbestuur niet
Wie dezer dagen al eens in Krottegem placht te vertoeven, heeft ongetwijfeld reeds de grote bouwput opgemerkt op de hoek St. Hubrechtstraat- O.L. Vrouwestraat, alwaar de Sociale Huisvestingsmaatschappij De Mandel een nieuw project zal realiseren.
Wie in het nabije verleden in dezelfde buurt passeerde, zal echter ongetwijfeld ook de oude Gemeenteschool kennen die daar gevestigd was en die in haar laatste levensjaren huisvesting bood aan o.a. de audio-visuele afdeling van de bibliotheek De Vriendschap.
Deze school dateerde uit 1893 en bleek een voorbeeld te zijn van een verzorgde neo-gotische bouwstijl. In combinatie met de eveneens neo-gotische O.L. Vrouwekerk was dit gebouw generaties lang beeldbepalend in Krottegem.
Bovendien bleek de school één van de laatste voorbeelden te zijn van de scholenbouw uit die tijd die er op was gericht om de sterk groeiende arbeidersjeugd scholing te kunnen garanderen.
Dergelijke typische scholen die voortsproten uit een sociale bewogenheid, werden overal te lande opgericht eind 19e, begin 20e eeuw. Op vandaag echter zijn de meeste gesneuveld, maar de gemeenteschool van Krottegem kon als versteende getuige van een significant gedachtengoed en dito bouwstijl, lange tijd overleven.
De cultuur-historische waarde van dit pand werd overigens terecht ook door de Vlaamse overheid opgemerkt en het werd opgenomen in de Inventaris van Bouwkundig erfgoed.
Deze historie indachtig is het op zijn minst merkwaardig te noemen dat dit gebouw het trieste lot van de sloophamer diende te ondergaan.
Merkwaardig inderdaad, want nu blijkt dat bij de aanvraag van de bouwvergunning minstens driemaal een ongunstig advies werd gegeven door het Agentschap Ruimtelijke Ordening, afdeling onroerend erfgoed. Daarbij werd ook telkens de reconversie, zelfs naar bewoning toe, van de bestaande gebouwen bepleit en de sloop afgeraden.
De opvallende volgehouden hardnekkigheid van de erfgoedinstanties en hun adviseurs alleen al, wijst op het cultuur-historisch belang van de site en had de gemeentelijke overheid ertoe moeten aanzetten om zeer ernstig de reconversieplannen te onderzoeken en in overweging te nemen. Minstens diende het debat hieromtrent uitvoerig en in volledige transparantie, gevoerd te worden. Des te meer nu Roeselare sowieso al niet rijkelijk bedeeld is inzake historisch patrimonium.
We kunnen echter alleen maar vaststellen dat de adviezen en raadgevingen blijkbaar woorden in de wind bleken voor het stadsbestuur en dat uiteindelijk de sloop werd toegestaan. Vragen om uitleg over het hoe en waarom vanwege de adviseurs die zich hebben ingezet voor het behoud van de school, bleven trouwens pijnlijk onbeantwoord van de kant van het stadsbestuur.
Of deze beslissing al dan niet terecht is, kan nog in het midden gelaten worden. Wat wel pijnlijk duidelijk wordt, is dat het huidige stadsbestuur, in haar bouwwoede van de laatste legislatuur, het cultuur-historisch patrimonium van de stad uit het oog is verloren. En trouwens niet alleen in Krottegem.
Dat sociale woningbouw haar nut heeft, is evident, en het kan uiteraard De Mandel niet ten kwade worden geduid dat zij optimaal tracht gebruik te maken van de mogelijkheden die zich aandienen. Het stadsbestuur moet echter alle belangen durven bekijken, ook de eerder immateriële belangen zoals het bewaren en herbestemmen van onroerend erfgoed. Dit geldt bij uitstek voor een stad als Roeselare dat zorgzaam moet omspringen met haar schaarse onroerend erfgoed.
Bewaren om te bewaren, moet uiteraard de norm niet worden gezien niet alle patrimonium even waardevol is en een te grote conserveerdrang uiteindelijk ook de stadsontwikkeling kan belemmeren.
Maar indien gezaghebbende instanties en adviseurs, op volgehouden wijze een bepaalde visie verdedigen, is het dan niet de plicht van het bestuur om minstens op een zeer ernstige wijze te luisteren en alternatieven uitvoerig te onderzoeken?
De nieuwe wooneenheden die nu aldaar zullen verschijnen zullen ongetwijfeld mooi geconcipieerd worden en hun sociale rol te volle vervullen. Reconversie van het oude schoolgebouw had echter misschien ook wel die rol kunnen vervullen. En Krottegem had een stuk van haar cultureel-historisch patrimonium nog vele jaren kunnen koesteren.
Tom Vanblaere
